Robin van Swieten
Deze website is door onze zoon Robin opgericht om zijn eigen ervaringen en belevenissen te plaatsen. Tot onze enorme verdriet hebben wij op 3 september 2022 zeer plotseling afscheid moeten nemen van Robin. Via zijn website delen wij samen de mooie herinneringen die we aan Robin hebben. Wij waarderen het enorm als je je eigen herinnering aan Robin met ons deelt. Onderaan deze pagina kun je een bericht plaatsen.
Fotogalerij
Zie ook Robin YouTube kanaal voor videos
3 september 2022, wij zijn bij je liefje, maar jij bent ver weg. Ergens anders, samen met je lieve oma Gertie. Rust zacht lieve schat.
Altijd jezelf. Je kon je nooit anders voordoen dan hoe je was of hoe je je voelde. Je gaf altijd eerlijk je mening. Lief, grappig, behulpzaam, eerlijk, en hard werkend, maar niet harder werken dan nodig. Stress kende je niet. En je kwam liever ergens 5 minuten te laat, dan een half uur te vroeg. Jij maakte je niet snel ergens druk om. Ook niet als je weer eens wat kwijt was. Komt goed zei je dan lachend. En dan kwam het ook goed.
Laatst had je het nog over de Mustang die je al vanaf je 12e wilde kopen. Dat was nog niet gelukt, maar kwam nog wel, ooit.
De Land Rover was je favoriete auto. Veel gesprekken aan de eettafel gingen over de Land Rover. Laatst wist je papa precies te vertellen wat hij nog aan de Land Rover moet verbeteren. Gaan we doen, komt goed.
Als jij iets wilde dan ging je er helemaal voor. Een enorm doorzettingsvermogen. Als iets niet ging zoals jij wilde, dan stopte je niet voordat je een oplossing had. De afgelopen weken was je druk met je computer. Die deed het niet goed meer. Af en toe wat gemopper, je kon het probleem niet vinden. Samen met papa in overleg. Dagenlang was je ermee bezig, totdat je alles weer aan de gang had.
Je had met Casper je eigen bedrijfje, met Reinoud een boot project. Gamen en mountainbiken met Kaan en Edward. En werken bij Bidfood met je broer. Een hbo studie. Een paar keer per week fitnessen en altijd tijd voor een praatje met mij over van alles en nog wat. Je deed veel en wilde nog veel meer doen. .
Zoveel plannen, een lange lijst. Die lijst blijft lang, altijd
Ik hou zo ontzettend veel van je, voor altijd in mijn hart!
XXX
Lieve Robin,
Lief neefje, of beter gezegd: neef.
Je was jouw tante immers al jaren voorbij gegroeid. Het is nog steeds niet te bevatten dat je niet meer onder ons bent. Maar weet dat we jou levend zullen houden in onze herinneringen.
Niet heel lang geleden hadden we het erover dat je een goed wijntje wel kon waarderen. Ik zei nog: “ Bij papa en mama moet je niet zijn voor wijnadvies, dus oom Bas en ik zorgen wel een keer voor een lekker proeverijtje”. Helaas heeft het niet zo mogen zijn…
Lieve Robin, de wereld lag nog aan jouw voeten, het leven is soms zo oneerlijk.
We houden van jou en zullen er altijd zijn voor papa, mama en Sven. Vanaf nu hef ik het glas wijn altijd op jou en ben je in mijn gedachten!
Dikke kus van tante Suzanne
Lieve Robin, je was de beste neef die ik kon hebben. Ik hou superveel van jou. Een leuke herinnering is dat je mij aan touwtje vooruit trok in Duitsland, op een autootje. Ik was toen nog heel klein. Ik zal dit nooit vergeten. Knuffels van jouw nichtje Linde
Lieve Robin, ik hoop dat jij bent oma bent en dat jullie het heel gezellig hebben.
Heel veel hartjes van jouw nichtje Femke
Lieve Robin ,
Woorden schieten te kort , zo jong zo oneerlijk .
In gedachten zijn we bij jou en je familie. Wij wensen een ieder heel veel sterkte en kracht met dit grote verlies.
Those we love don’t go away , they walk beside us every day. Unseen, unheard but always near, still loved, still missed and always dear .
Liefs Ruud en Ravenna Oonk
Lieve Robin,
Soms is er zoveel wat we voelen….
Maar zo weinig wat we kunnen zeggen….
Woorden schieten tekort….
Wanneer een dierbare onverwachts een herinnering wordt….
Lieve Robin, vanaf nu ben jij een hele mooie ster die de hemel laat stralen, maar weet dat je altijd in onze gedachten zult zijn.
Want wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt
Liefs Monique Scherks ❤️
Lieve Robin,
zoveel gevoelens van onrecht en ongeloof waren en zijn er.
Maar ook heel veel gevoelens van vreugde en eer dat wij jou hebben mogen leren kennen. Dat wij, in dit helaas zeer korte leven van jou, wel heel veel leuke, grappige en mooie momenten hebben mogen beleven. Jij, je moeder, je vader en Sven zijn als familie voor ons geworden. Onbetaalbare schatten.
Een heerlijk gevoel is dat wij jou hebben mogen laten genieten van ons geweldige dorpje en omgeving. De lol die wij met z’n allen hebben gehad. Onbetaalbaar.
Nooit meer komen de “dikke vette BMW” of “de busje” voorbij. Het in het ootje nemen van je moeder. Samen met je broertje. Grrr. Kattekwaad uithalen met je vader zoals een waterrad bouwen of met een bootje over de Bach.
De onophoudelijke schaterpartijen aan tafel.
Alles zal anders zijn nu jij er niet meer bij kunt zijn.
In onze gedachten en hart zul jij voortleven.
Windischgarsten blijft altijd met jou verbonden.
Veel liefs Rein,Petra en Renee
Lieve Robin,
Wij deden erg veel dingen samen sporten, gamen, school en Daarnaast hadden we samen een bedrijf en hadden we nog veel plannen, helaas kan ik die niet meer samen met jou doen. Alleen tijdens alle dingen die ik wel samen met jou heb kunnen doen werd er altijd gelachen en was ik blij dat ik dat samen met jou kon doen.
Je was een erg slimme jongen en een goede vriend. Ik zal je heel erg gaan missen.
Rust zacht vriend
Lieve Robin en familie Van Swieten,
Zo abrupt, van het ene op het andere moment. Verlies van oma nog geen plek kunnen geven, of jij werd uit de familie gerukt. Niet te bevatten.
Veel sterkte met het leren omgaan met deze nieuwe onwerkelijke werkelijkheid!
Liefs en sterkte,
Myke & Arjen
Lieve Robin,
In Oktober 2009 waren jullie als gezin één van mijn eerste klanten in de kapsalon en 1 September 2022 heb ik jou voor het laatst geknipt.
Onwerkelijk en verslagen nam ik dan ook kennis van het feit dat ik een van de laatste mensen ben geweest die jou gezien heeft.
Ik heb jou op zien groeien van serieuze jongen tot een joviale zelfverzekerde volwassen vent!
Vele leuke fijne gesprekken in de kappersstoel over jouw hobby’s, jouw route naar geluk en succes..
Bedankt dat jij al deze jaren klant van kapsalon HaarFocus was!
Rust zacht!
Lieve groet,
Miranda Snijders
Lieve neef Robin
24 juni 2002 ging bij ons thuis de telefoon. Jeroen belde om te vertellen dat jij, Robin, geboren was. Voor mij ook een prachtig moment, want ik werd oom. Ik was 24 en woonde nog thuis. Jij kwam bij ons 2 dagen in de week en werd door oma Gertie liefdevol opgevangen en verzorgt. Jij was een prachtig klein mannetje, met je bruine krulletjes en brilletje. En altijd lekker druk aan het spelen. Al snel kwam er nog een krullenbolletje bij, maar nu met blond haar. Je broertje Sven. Jullie waren een mooi stel samen en oma Gertie had haar handen vol aan jullie. Het was een supermooie tijd om jullie van zo dichtbij mee te maken.
Op jouw 4e verjaardag hadden jullie al een kleine gemotoriseerde quad buggy, want Jeroen wilde graag zijn liefde voor aangedreven voertuigen vroeg overbrengen. Ik dacht nog heel naïef: zijn jullie daar niet een beetje jong voor? Jullie woonden toen op het Anker en we gingen even naar buiten om naar de kleine gemotoriseerde buggy te kijken. Jij en Sven gingen trots zitten en jij achter het stuur. Opa en Jeroen dachten leuk te zijn; laten we de achterkant optillen, dan geeft hij gas, maar dan komen ze niet vooruit. Jij hield het gas vol in gedrukt. Opa en Jeroen konden het gewicht al snel niet meer houden en moesten de achterkant neerzetten. Vervolgens scheurden jij en Sven met volle snelheid door de straat en tussen de geparkeerde auto’s door. Bij ons sloeg de angst toe, als dit maar goed gaat. Jeroen had gelukkig een afstandsbediening om de motor op afstand te stoppen, maar Jeroen stond helaas tevergeefs op de knop te drukken en kreeg de motor niet uit. Jullie zaten volop te genieten en ik stond ervan te kijken dat jij op 4 jarige leeftijd al best goed kon rijden. Uiteindelijk zijn jullie, na een paar rondjes door de straat, na veel gebaren en roepen gestopt. De liefde voor aandrijving en snelheid zat er al vroeg in.
Op onze trouwdag was jij onze mini cameraman. Je keek zo naar deze dag uit en je hebt het allemaal prachtig op beeld vastgelegd. Je ging zo in je rol op dat je bijna op alle foto’s en video’s te zien bent. Ook de taak om samen met Sven de ringen aan te geven heb je perfect uitgevoerd. Wij koesteren de mooie herinneringen aan deze bijzondere dag.
Jij kon al op jonge leeftijd verstandig handelen. Tibo stapte op een gegeven moment bij het huurhuis van ome Jan tussen de tralies van het hek door en kwam oog in oog met twee gevaarlijke herdershonden te staan. Ze hadden namelijk al eens samen een kat te grazen genomen. Voordat de twee honden Tibo konden pakken, riep je hem en kon je hem snel tussen de tralies door wegpakken. Knap werk, Tibo is jou nog dankbaar.
Ook voor jouw twee nichtjes was jij superlief en geduldig. Op een karretje zetten en aan een touwtje vooruit trekken of op een schommel heen en weer duwen en alles ook op een veilige manier. Ze keken er altijd naar uit om je weer te zien. Jij was hun grote neef en ze keken tegen je op.
Je groeide op tot een mooie vent. Je was verstandig en wist al veel. ‘Die oorlog met Oekraine kan wel eens lang gaan duren, Poetin heeft het westen niet nodig, ze zijn zelfredzaam’. Ik hoor het je nog zeggen. Je wist het al beter dan opa Cees.
Net van het MBO af, ik zag je zo trots met je diploma. Prachtig gedaan man! En het ging je ook gemakkelijk af.
Je had liefde voor software en programmeren en naar het HBO was je nieuwe grote stap. Uiteindelijk had je Silicon Valley kunnen bereiken, dat weet ik zeker. Er is helaas een talent verloren gegaan.
Niet te bevatten waarom jou dit moest overkomen. Er is jou zoveel moois ontnomen.
Lieve Robin we zullen je missen. Voor altijd in ons hart.
Hopelijk zit je nu fijn bij oma en hebben jullie plezier.
Jeroen, Anita en lieve Sven. We zullen er voor jullie zijn.
Robin ik ken je niet en jij mij niet , maar ik zat vroeger in Ochten bij je vader op school.
Nu lees ik in de krant het vreselijke nieuws wat er in jullie leven gebeurt en ik kan net als zoveel mensen er geen woorden voor vinden.
jouw foto in de krant met daaronder je naam en gelijk de herkenning van je vader in jouw die kwam wel bij me binnen.
Ook je geboorte datum zal ik onthouden , ik heb een dochter die op dezelfde datum twee jaar later is geboren.
Heb mooie foto’s hier gezien van een jongen die volop van het leven genoot.
wat is het ontzettend dat jouw dat nu ontnomen is en je ouders broertje en overige familie en vrienden nu met zo’n ontzettende leegte moeten leven.
Woorden kunnen misschien tot steun zijn en ik hoop dat mijn woorden dat ook een klein beetje brengen.
ik wens jullie heel veel sterkt toe met dit verlies en hoop dat de herinneringen veel steun zullen geven om Robin voor altijd in jullie hart te bewaren, en wetende dat er veel mensen via deze pagina aan hem en jullie laten weten dat er mee geleefd word
Een lieve groet Ingrid Kock ( wevers )
Lieve Robin,
Wat een vreselijk nieuws…. Zo jong en oneerlijk!
We hebben samen mooie herinneringen gemaakt in jouw veelste korte leven.
Ik zat jaren in jouw klas op de montessori school. We konden het altijd goed met elkaar vinden, soms iets té. Dat vond de juf niet altijd leuk en dan moest één van ons naar de gang, omdat we anders niet stopten met lachen en de rest van de klas anders last van ons zou hebben.
We zaten vaak in groepjes bij elkaar, zoals met de klas naar kwintelooijen, de spooktocht op kamp in Otterlo en de schoolreisjes, maar ook buiten school om: De kinderfeestjes naar zwembad de peppel, survivallen maar ook op vrijdagavond spookzwemmen met Naomi & Levy.
Helaas verloren we elkaar uit het oog na de basisschool, maar als ik terugkijk naar de tijd op de montessori heb jij zeker een rol gespeeld op gezellige tijd daar.
Als ik de berichtjes hierboven lees, zie ik dat je druk bezig was met software en progammeren, een eigen bedrijfje en hield je van gamen en mountainbiken! Wat superleuk zeg, je was hartstikke goed bezig om je eigen leven om te bouwen. En die mustang die je graag wilde, dat was je zeker gelukt. Dat weet ik zeker! Want dat was “vroeger “ al, als je iets wilde ging je daarvoor!
Ik herinner je als een enthousiaste vrolijke jongen die altijd in was voor een geintje die veelste vroeg is heengegaan…
Ik wens Jeroen, Anita en Sven ongelooflijk veel sterkte met dit vreselijke verlies.
Liefs,
Eline Kwakernaak
Lieve Robin,
Het is lastig om in een tekst uit te drukken wat we gedaan hebben in de tijd dat we elkaar kennen. Via het MBO hebben we elkaar ontmoet en deden samen met Casper vrijwel alle projecten samen. (Ook het afstuderen hebben we samen gedaan) Dit verliep ons alle 3 vrij makkelijk, en ik herinner me dat je een keer vroeg; ga je mee om de buggy uit de schuur te halen. Ik had geen idee wat dit inhield, dus vroeg verder. Het ging om de, voor velen bekende, rode buggy. Deze stond in de winter in de schuur.
Toen we bij jullie thuis kwamen was daar inderdaad de rode buggy waar ik toen wat video’s gezien had. (Hij wist het altijd o̶v̶e̶r̶d̶r̶e̶v̶e̶n̶ enthausiast te vertellen). Vond sleutelen altijd al prachtig, en vond het leuk hoe we de buggy geprobeerd hebben werkend te krijgen. Dit is uiteindelijk gelukt en toen waren we af en toe een aantal offroad paden op gaan zoeken om hier enthausiast doorheen te rijden. Verwonderend, en nog nooit eerder meegemaakt dat een voertuig van je ouders zo door offroad paden mocht en kon rijden. Want er was veel vrijheid in het meenemen van een van de auto’s of buggy. Hierbij hebben ook 2 keer drone video’s gemaakt van de Buggy en mini.
We hadden altijd grote plannen en deden niet aan het minimale, nouja.. misschien als we het niet belangrijk vonden en niet nodig was. We wilde zo ook het dashboard van de buggy herstellen, maar hier kwam niks van terecht door alle andere plannen. (Uiteindelijk had ik het ‘mooi’ opgelost met ductape 🙂 ). Naast de buggy kwam de land rover ook in beeld. Ook hier hebben we leuke momenten mee gehad langs het water. Daarnaast zal ik de dag ook nooit vergeten dat je de buggy in het zand vast reed, en Jeroen deze eruit probeerde te trekken met een sleeptouw. Toen ik thuis kwam vertelde ik deze verhalen ook enthausiast.
Het enthausiame groeide door naar een nieuw project: de boot. Ik weet niet meer hoe we hier op kwamen, maar waarschijnlijk kwam je er een keer mee: “Kijk hoe dik, zullen we dit kopen”. En na een tijdje werd dit realiteit toen we marktplaats afzochten. Na het een en ander overleggen en boten doosturen hadden we besloten om een boot op te halen in het noorden van Nederland. Hier kijk ik ook mooi op terug na de redelijk lange reis met een elektrische auto met boot erachter.
Helaas werkte de boot niet volledig zoals verwacht en dus hadden we veel werk aan de winkel. Dankzij de kennis en meedenkendheid van Jeroen kwamen we steeds verder. Dit geeft me ook altijd de hoop dat het allemaal wel goed komt. We hebben hier lange tijd aan gewerkt, en vaak de boot in het water gelegd om te kijken of die werkte, helaas nog zonder succes. Naast de frustratie hebben we hier veel kennis mee op gedaan, en dat is wat telde. (En af en toe grapjes dat als we de boot laten zinken dat het ook opgelost is 😉 )
Ook ben ik begonnen met gymmen mede dankzij jou en Casper, dit heeft me veel goed gedaan.
Ik kan alleen maar met een lach kijken op de herinneringen die we meegemaakt hebben, en ben daar zeer dankbaar voor.
Rust goed maat,
~ Reinout
Robin was voor mij degene waarmee ik bijna elke dag online een game speelden samen met Edward. Wij hebben elkaar online leren kennen via een spel. Sindsdien hebben we samen jarenlang verschillende soorten games gespeeld. Tijdens het gamen hebben we het erg gezellig gehad, veel gelachen en veel geschreeuwd. In hetzelfde periode was ik bezig om een gaming community op te bouwen, genaamd Spectifity. Robin was één van de eerste leden binnen ons community. Spectifity was ons plek waar wij online samen kwamen en gezellig met elkaar gingen gamen en praten.
Op een gegeven moment spraken wij (Robin, Edward en ik) in Rotterdam af om elkaar voor het eerst te ontmoeten. Eenmaal toen we bij elkaar waren ging alles vanzelf, het was niet anders dan hoe we online met elkaar spraken. De eerst dag was zo gezellig, het leek alsof we jarenlang elkaar al kenden. De eerste meeting heeft alleen maar tot meer geleid, sinds die dag wilde we vaker afspreken om wat te gaan doen.
Hierdoor ben ik steeds vaker naar Veenendaal gegaan. Dit heeft alleen maar tot leuke herinneringen geleid, zo zijn we een keer met de scooter van Veenendaal naar Amersfoort gereden en weer terug. De andere keer was het om te sporten in de gym of om alleen maar naar de McDonalds te gaan. Verder zijn we naar The Maxx geweest met de Opel Corsa waar alleen Tarzan muziek in werd gedraaid, wat hebben wij gelachen in die auto. De rode buggy hebben we ook een keer op de proef gesteld, het was een bijzonder voertuig.
Daarnaast organiseerde ik af en toe een uitje met ons gaming community. Robin kwam vaak mee, zo zijn we naar Walibi geweest, wezen Ninja Taggen in Zoetermeer, ook hebben we Escape Rooms gedaan en tegen elkaar geracet op de kartbaan.
Doordat we elkaar vaak spraken kwamen leuke ideeën naar boven. Bijvoorbeeld het onderwerp wintersport en mountainbiken. Robin kwam met het idee om samen te gaan snowboarden. We zijn naar Bottrop geweest in Duitsland om daar indoor te snowboarden. Ook hebben Robin, Edward en ik veel gelachen en meegemaakt tijdens het mountainbiken.
Robin en ik hebben samen mooie herinneringen gemaakt, zowel online als offline. We wilden nog zoveel gaan doen, maar je hebt ons veel te vroeg verlaten en een groot gat achtergelaten. De herinneringen die wij hebben blijven mij zeker bij.
Rust zacht maat.
Mijn lieve Robin,
Vaak denk ik aan je en lach, om de dingen die gebeurd zijn.
Vaak denk ik aan je en huil, om de onrechtvaardigheid en de pijn.
Maar elke dag denk ik aan je in enorme dankbaarheid
omdat ik jouw moeder mag zijn.
Ik mis je, gappie van me.
-XXX-
Lieve Robin,
De eerste ontmoeting met jou was samen met je moeder.
Klein krullebolletje dat naar school moest maar dit zo moeilijk vond.
Je moeder had al van alles geprobeert een picto boekje waarin de stappen stonden hoe het verloop is van het naar school gaan .
Alles ging goed alleen het afscheid nemen bij de deur verliep met huilen en mama stevig vast houden .
Ook mijn dochter had daar veel moeite mee en zo ontstond er een vriendschap tussen mij en jou moeder .
We losten elkaar af met de Kids naar school te brengen . Voor jou was het makkelijker om dan thuis afscheid van mama te nemen en zo makkelijk de klas in te gaan .
Vaak bleven wij na schooltijd even wat drinken bij jullie thuis en dan werd er druk gespeelt .
Ik kwam dan soms wel moe thuis want je kon best wel aanwezig zijn . 2 jongens met klauter partijen , rennend door het huis heen ,of bouwen met lego noem maar op .
Zo hebben we in de loop ter tijd met elkaar opgetrokken ,eten , vakanties verjaardagen gedeeld met elkaar.
Je was altijd druk, gezellig , actief, een helpende hand maar vooral een lol broek .
Je zorgde voor verassingen , zoals die keer dat je maar niet uit de wc kwam van het zwembad en wat bleek je had je vinger in de kraan gestopt en je kreeg hem er niet meer uit.
Onderzoekend dus ook .
Ik zie je ook nog staan in Frankrijk bij een grote cement ton heksen soep maken . Met een stok roerend en zingend van alles in de ton gooien het kon niet wild genoeg gaan .
Bij het ouder worden heb ik je wat meer op afstand kunnen volgen .
Maar wat ik zo fijn vindt is dat je opgegroeid bent in een fijn gezin .
Een gezin met orde en structuur , maar waar zoveel mocht en kon . Waar je je zelf mocht zijn.
Uit de foto’s is wel gebleken dat je van alles een feestje maakte en er alles hebt uitgehaald en genoten hebt.
Je hebt veel gezien en gedaan .
Je had nog veel meer in petto het heeft helaas niet zo mogen zijn .
Maar ik weet zeker waar je nu ook mag zijn altijd een glimlach op je gezicht zal hebben.
Robin zo hou ik jou ook in gedachte.
Lieve Robin,
Zo veel herinneringen, die ik mag koesteren.
We kennen elkaar al van vroeger toen we klein waren. Vaak gespeeld met zijn allen. Dan gingen we altijd naar de zolder om daar te spelen. Maar ook stoeien deden we veel want er lagen van die handige matrassen op zolder. Soms ging het iets te wild, maar we konden er altijd erg om lachen. Een waterballongevecht bracht ook plezier. Ook onthoud ik alle leuke vakanties; Frankrijk, Duitsland noem maar op. Die waren altijd erg gezellig en dan hadden we veel plezier. Af en toe voetballen, waar ik niks van kon. Maar ook jou een spelletje leren genaamd stressen, waar jij weer niks van kon. Erg gelachen hebben we daarom. Zo wist jij er altijd een groot feestje van te maken.
De laatste jaren hadden we minder contact, we groeiden op en kregen ons eigen leven. Een leven dat jou nog zoveel kon bieden. Maar ik weet zeker dat je er nu ergens anders een groot feestje van maakt, en dat je anderen mag verblijden met die ondeugende, vrolijke lach van je.
Robin, ik zal je nooit vergeten.
In liefdevolle herinnering
Nog nooit hadden wij zoveel verdriet
dan het moment dat jij deze wereld verliet.
Je humor, je stem, je knuffels, je aanstekelijke lach.
Jou moeten missen doet onbeschrijflijk veel pijn, elke dag.
Maar met jouw leven eindigde niet jouw verhaal.
Want jij leeft voort in onze herinneringen, in ons hart bij ons allemaal.
Ook al ben je niet zichtbaar, door liefde verbonden dat zijn wij.
Waar we ook gaan lieve Robin, je hoort er voor altijd bij.